Η Θάλασσα της Καραϊβικής, ο πειρατής, το ρούμι. Ενα μείγμα παραδοσιακά εκρηκτικό. Ηταν λογικό, αργά ή γρήγορα, να επακολουθήσει πλιάτσικο... Ομως τώρα ξέσπασε πόλεμος κι έφτασε μάλιστα μέχρι το αμερικανικό Κογκρέσο. Το ισπανόφωνο λόμπι υποστηρίζει το Πουέρτο Ρίκο και την Βacardi, το αφροαμερικανικό λόμπι έχει πάρει το μέρος των Παρθένων Νήσων και της Diageo. Αυτό που διεκδικούν είναι τα δολάρια των φόρων στα οινοπνευματώδη ποτά. Η σύγκρουση άρχισε στα ζεστά νερά της θάλασσας που διέσχιζαν τα ιστιοφόρα του πειρατή Χένρι Μόργκαν και έφτασε στις αίθουσες του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον. Μόνο που αυτή τη φορά τα μέτωπα δεν εξαρτώνται από το πολιτικό κόμμα στο οποίο ανήκει κάθε βουλευτής. Και ίσως αυτό να είναι χειρότερο. Διότι έχουν πλέον αποκρυσταλλωθεί δύο μέτωπα με βάση φυλετικές διαχωριστικές γραμμές. Με το Πουέρτο Ρίκο συμπαρατάχθηκε το ισπανόφωνο λόμπι. Με τις Παρθένες Νήσους, ένα αρχιπέλαγος που κατοικείται από απογόνους σκλάβων, έχει συμπαραταχθεί το αφροαμερικανικό.
Το διακύβευμα είναι μεγάλο: δισεκατομμύρια δολάρια σε φόρους στα οινοπνευματώδη που τα δύο αυτά νησιωτικά εδάφη, τα οποία ανήκουν στις ΗΠΑ αλλά δεν αναγνωρίζονται ως Πολιτείες, διεκδικούν μέσω των πολιτικών υποστηρικτών και των λόμπι τους. Με την υποστήριξη των δύο μεγάλων διεθνών χορηγών. Η Βacardi, η εταιρεία που παράγει ρούμι και έχει την έδρα της στις Βερμούδες, είναι με το Πουέρτο Ρίκο, όπου διαθέτει μια μεγάλη ποτοποιία. Η αντίπαλος Diageo, ο κολοσσός των οινοπνευματωδών που έχει έδρα το Λονδίνο και στον οποίο ανήκουν οι μάρκες Johnny Walker, Guiness, Smirnoff, Dom Ρerignon και Captain Μorgan, είναι με τις Παρθένες Νήσους.
Οι φόροι. Βάσει μιας συμφωνίας άγνωστης στους περισσοτέρους, η αμερικανική κυβέρνηση επιβάλλει φόρο 13,50 δολαρίων σε κάθε γαλόνι (περίπου 4,5 λίτρα) αλκοόλ που πωλείται, εξηγεί ο Κλάουντιο Γκάτι στην ιταλική οικονομική εφημερίδα «Ιλ Σόλε 24 Ορε». Το κράτος κρατάει 25 σεντς και το υπόλοιπο το επιστρέφει στο έδαφος στο οποίο παράγεται το ρούμι- δηλαδή στο Πουέρτο Ρίκο και στις Παρθένες Νήσους. Μέχρι σήμερα, το πρώτο έπαιρνε τη μερίδα του λέοντος, επειδή η Βacardi και η Diageo παράγουν εκεί το περισσότερο από το ρούμι τους. Ομως η κυβέρνηση των φτωχότερων Παρθένων Νήσων έκανε στην Diageo μια πρόταση που της ήταν δύσκολο να αρνηθεί: δήλωσε πως είναι έτοιμη να υπογράψει μια τριακονταετή συμφωνία που θα την δεσμεύει να επιστρέφει στον παραγωγό ώς το 50% των φόρων που εισπράττει για το ρούμι ώστε τη Diageo να ανοίξει μια ποτοποιία στο νησί Σεντ Κροξ, το μεγαλύτερο του αρχιπελάγους. Ο χρόνος που έγινε η προσφορά δεν είναι τυχαίος: το 2011 λήγει η συμφωνία που έχει η Diageo με την πορτορικανική κυβέρνηση για την ποτοποιία που παράγει το Captain Μorgan στο Πουέρτο Ρίκο και βάσει της οποίας λαμβάνει επιδοτήσεις που αντιστοιχούν στο 10% της φορολογίας στο ρούμι.
Με την ποτοποιία, η κυβέρνηση των Παρθένων Νήσων θα δημιουργούσε εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας και θα αύξανε κατά 150 εκατομμύρια ετησίως τους φόρους στο ρούμι. Για την Diageo μιλάμε για αντίστοιχες ετήσιες εισπράξεις που στα τριάντα χρόνια της συμφωνίας θα διοχέτευαν στα ταμεία της 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια.
«Λεηλασία». Ομως αυτός που θα την πληρώσει θα είναι το Πουέρτο Ρίκο. «Πρόκειται για μια νέα μορφή πειρατείας. Ο Κάπτεν Μόργκαν και οι άγγλοι αφέντες του επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν τη μεγαλύτερη λεηλασία δημοσίου χρήματος από την εποχή των παλιών κουρσάρων», κατήγγειλε ο Μιγκέλ Λοζέλ, πρόεδρος της Εθνικής Πορτορικανικής Συμμαχίας. Ο πορτορικανός κυβερνήτης Λουίς Φορτούνα κάλεσε το Κογκρέσο να παρέμβει. Ηταν μια ξεκάθαρη έκκληση προς το ισπανοαμερικανικό λόμπι. Και στις 15 Απριλίου ο κουβανικής καταγωγής Δημοκρατικός γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντες απάντησε στην έκκληση παρουσιάζοντας ένα νομοσχέδιο που επιβάλλει οροφή στα κίνητρα προς τους παραγωγούς ρουμιού η οποία αντιστοιχεί στο 10% των φόρων. Το νομοσχέδιο έχει σαφώς στόχο να κάνει να ναυαγήσει η συμφωνία ανάμεσα στις Παρθένες Νήσους και την Diageo. Ο Μενέντες εξήγησε όμως ότι ο στόχος του είναι «τα χρήματα των φορολογουμένων να επενδύονται σε δημόσια προγράμματα που ωφελούν τον τοπικό πληθυσμό και όχι μια ξένη πολυεθνική».
Η απάντηση έφτασε πριν από λίγες ημέρες από 18 μέλη του Congressional Βlack Caucus, της κοινοβουλευτικής ένωσης των Αφροαμερικανών, που υπέγραψαν μια επιστολή στην οποία ζητούν από τον Μενέντες να αποσύρει την πρόταση. Σύντομα έφτασε η επιδοκιμασία της Ντόνας Κρίστενσεν, εκπροσώπου των Παρθένων Νήσων στο Κογκρέσο. «Αυτή δεν είναι μια σύγκρουση ανάμεσα σε μαύρους και ισπανόφωνους, ακόμη κι αν μερικοί μπορεί να την βλέπουν έτσι. Είναι μάλλον σύγκρουση ανάμεσα στον Δαβίδ και τον Γολιάθ», δήλωσε η Κρίστενσεν, επισημαίνοντας ότι το αρχιπέλαγός της έχει λίγο περισσότερους από 100.000 κατοίκους, ενώ το Πουέρτο Ρίκο 4 εκατομμύρια. Και σχεδόν άλλους τόσους μετανάστες που ψηφίζουν στις ΗΠΑ.
Tα μεγάλα όπλα. Συγχρόνως παρενέβησαν οι εμπορικοί σπόνσορες των δύο πλευρών. Η Πατρίσια Νιλ, εκπρόσωπος της Βacardi, κάλεσε το Κογκρέσο να «ζητήσει εξηγήσεις από την Diageo». Ο Γκάι Σμιθ, αντιπρόεδρος της Diageo, απάντησε κατηγορώντας την Βacardi ότι κινείται παρασκηνιακώς για να αποτύχει η συμφωνία. Αμφότερες οι εταιρείες προσέφυγαν σε επαγγελματίες λομπίστες. Η Βacardi επέλεξε την Βurson-Μarstellar και μέχρι τώρα έχει δαπανήσει περίπου ένα εκατομμύριο δολάρια. Η Diageo επέλεξε την Εdelman και έχει ξοδέψει περισσότερα από τρία εκατομμύρια. Μέσα στη δίνη του πολέμου αυτού φαίνεται πως όλοι έχουν ξεχάσει το βασικό κίνητρο για την επιβολή φόρου στο ρούμι, δηλαδή την αποθάρρυνση της κατανάλωσής του και την κάλυψη του κοινωνικού κόστους που δημιουργεί η υπερβολική χρήση του. Η λογική αυτή έχει σαφώς στρεβλωθεί τη στιγμή που τα χρήματα των φόρων στο ρούμι καταλήγουν στις τσέπες των ίδιων των παραγωγών του. Είτε βρίσκονται στο Πουέρτο Ρίκο είτε στις Παρθένες Νήσους.
πηγη: Νέα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου